-
1 naprawić
глаг.• восстанавливать• выправить• выправлять• выпрямить• выпрямлять• исправить• исправлять• наладить• отремонтировать• подремонтировать• поправить• поправлять• починить• ремонтировать• укреплять• улучшать• штопать* * *починить, отремонтировать, исправитьskierować направить* * *naprawi|ć\naprawićony сов. 1. отремонтировать, починить;2. исправить; улучшить;\naprawić stosunki наладить (восстановить) отношения;
3. возместить;\naprawić szkodę возместить ущерб;
tego się nie da \naprawić этого не исправишь (не вернёшь)+1. zre-perować 2. poprawić, udoskonalić 3. wyrównać
* * *naprawiony сов.1) отремонти́ровать, почини́ть2) испра́вить; улу́чшитьnaprawić stosunki — нала́дить (восстанови́ть) отноше́ния
3) возмести́тьnaprawić szkodę — возмести́ть уще́рб
tego się nie da naprawić — э́того не испра́вишь ( не вернёшь)
Syn: -
2 beheben
* vtnaprawi(a)ć; usuwaćeinen Schaden behében — usunąć (naprawić) szkodę
-
3 napraw|ić
pf — napraw|iać impf Ⅰ vt 1. (zreperować) to repair, to mend [samochód, zegar, drogę]; to fix [kran, półkę, radio] 2. (poprawić) to repair [stosunki]; to remedy [sytuację, wady, omyłki]; to rectify [błąd] 3. (zrekompensować) to repair [szkodę]; to redress [zło, krzywdę]- naprawić wyrządzone krzywdy to redress a. right wrongs done in the pastⅡ naprawić się — naprawiać się [stosunki, sytuacja] to improve- teraz wszystko się naprawi things can only get better now- naprawi się między nami we will make it upThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > napraw|ić
См. также в других словарях:
naprawić — dk VIa, naprawićwię, naprawićwisz, naprawićpraw, naprawićwił, naprawićwiony naprawiać ndk I, naprawićam, naprawićasz, naprawićają, naprawićaj, naprawićał, naprawićany 1. «doprowadzić do stanu używalności, do porządku, usunąć w czymś usterki,… … Słownik języka polskiego
szkoda — ż IV, CMs. szkodzie; lm D. szkód 1. «strata materialna lub moralna; uszczerbek» Niepowetowana, wielka szkoda. Szkoda materialna, moralna. Szkoda na zdrowiu, na opinii. Szkody w ludziach, w sprzęcie. Doznać szkody. Narazić kogoś na szkodę. Ponieść … Słownik języka polskiego
zadośćuczynić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zadośćuczynićnię, zadośćuczynićni, zadośćuczynićczyń {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wynagrodzić komuś jakąś krzywdę; naprawić szkodę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zadośćuczynić za… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
powetować — dk IV, powetowaćtuję, powetowaćtujesz, powetowaćtuj, powetowaćował, powetowaćowany «odbić, wynagrodzić sobie coś, np. szkodę, stratę, odrobić, naprawić jakieś niepowodzenie» Powetować sobie szkody … Słownik języka polskiego
krzywda — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. krzywdawdzie {{/stl 8}}{{stl 7}} nieuzasadnione i niesprawiedliwe działanie na czyjąś szkodę; szkoda, strata, obraza, niezasłużone nieszczęście : {{/stl 7}}{{stl 10}}Poczucie krzywdy. Wyrządzić, zrobić komuś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
